به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

مدتی بود در فکر ایجاد وبلاگی بودم با محوریت چهارده معصوم (ع)...

بزرگترین دلیلی که در ذهن داشتم احساس دین شدیدی بود که به معصومین (ع) داشتم و دارم...
کسانی که مهرشون و عشقشون همیشه احساس زنده بودن بهم داده، و توسل بهشون انرژی ای صد چندان برای صبر در امتحان های الهی...
و چه زیبا هم به این توسلات پاسخ می دن...

حالا وقتش رسیده که با برداشتن قدمی هرچند کوچک، احساس کنم که خیلی هم ناسپاس نبوده ام...
قدمی کوچک که می دونم اون ها با عظمت الهی شون نیازی بهش ندارن، اما این خودم هستم که باید از این فرصت استفاده کنم..
شاید این بهانه ای باشه که خودم بیشتر در مورد اون بزرگان مطالعه ای داشته باشم...

نمی دونم از همچین جای کوچیک و ساده ای چه توقعی می شه داشت...
نمی دونم مورد توجه قرار می گیره یا نه.. می ترسم نیتم اون قدری خالص نبوده باشه که...

فقط امیدم به اینه که گوشه چشمی به این جا بشه، تا به برکت خودشون، خودم و هرکسی که به این جا می یاد دست خالی بیرون نریم...

شاید انتظار زیادی باشه، اما امید دارم خودشون هم به این جا بیان و

جای پاشون نور و برکتی صدچندان به این مکان بده ...

با این آرزو این جا رو قدمگاه نامیدم تا نور این امید همیشه در دلم زنده بمونه...

می خواستم همزمان با آغاز ماه رجب کار این وبلاگ هم آغاز بشه، اما متأسفانه به خاطر برخی مشکلات امکانش فراهم نشد...
مشکلی که توی اوجش، و توی استیصال ناشی از اون این جا رو ساختم تا به این صورت توسلی هم پیدا کرده باشم..
در هرحال خدارو شاکرم که در این ایام مبارک این توفیق رو بهم داد.
به یاری خودش هم امیدوارم...